Homo sapiens olarak da bilinen insan cinsinin evrimsel süreci milyonlarca yıla dayanıyor! Bu sürece dair günümüzde çokça bilgi sahibi olsak da hala kimi tartışmalar sürüyor. Bunlardan biri de homo erectus devrine kadar bir kürke sahipken bunu nasıl kaidelerde kaybettiğimiz. Gelin, insanların evrimsel adaptasyon sürecinde kürkünü nasıl kaybettiğini açıklayan üç teoriye bakalım.
Bildiğimiz üzere Homo sapiens olarak da bilinen insan tipi, milyonlarca yıllık evrim sürecinde sayısız adaptasyon geçirdi.
Bu süreçte kazandığımız kadar kaybettiğimiz şeyler de oldu.
İnsanlığın evrimsel süreçte kaybettiği şeylerden biri de kürkü!
Oysa insanlığın birçok atası, kürkü olmadan soğuk iklim koşullarında hayatta bile kalamazdı.
İnsanların kürkünü kaybetmesinin birinci örneklerine 1,2 milyon yıl öncesinin Homo erectus çeşidinde rastlıyoruz.
Homo erectus evrimsel süreçte hem kürkünü birinci sefer kaybetmeye başlamış, hem de deri pigmentlerini geliştirmiş bir ilkel insan çeşidi.
Bu biyolojik dönüşüme bir izah getirmek isteyen bilim insanları, yıllar içinde farklı teorilerle çıkageldi.
Günümüzde bu teorilerden üçü geniş etraflarda kabul görüyor. Gelin bu üç teoriyi inceleyelim.
İlk teorimizin ismi parazit teorisi.
Bu teori kürk kaybından bir paraziti ya da virüsü sorumlu tutuyor. Ne de olsa kürk dediğimiz şey milyonlarca yıl bizi sıcak tutmuş olsa da bit, kene, pire üzere parazitlerin yuvası olabiliyor.
Tabii bu parazitler tıpkı vakitte son derece ölümcül virüsler taşıyabiliyor. Her ne kadar Homo erectus’un çok güçlü bir bağışıklık sistemi olduğu keşfedilse de bu dönemdeki atalarımız, sağlıklarını riske atmamak adına parazit yuvası olan kürklerini kaybedecek şekilde bir adaptasyon geçirmiş olabilir.
Bir diğer teoriye göre kürkümüzü kaybetmemizin sebebi sıcaklıktaki artışlar.
Gayet basit bir teori olan ‘Sıcaklık Teorisi’, kürkümüzü kaybetmemizin sebebinin Homo erectus’un da yaşadığı Afrika kıtasındaki sıcak artışı olduğunu savunuyor.
Bu teoriye nazaran kürkünü yitiren insanın vücudu, çok daha fazla terleyerek süratlice serinleme imkanına kavuşmuş olmalı.
Aynı teori niçin dört ayaktan iki ayak üstünde yürümeye geçtiğimize de izah sunuyor aslına bakarsanız.
Zira dört ayak üstünde yürüyen insan, toprağa daha yakın kalarak vücudunu daha sıcak tutabiliyor ve çok daha yavaş serinleyebiliyordu.
Bu teoriyle bağlantılı diğer bir görüş de iki ayak üstünde yürümeye alışmaya çalışan insanın, bu adaptasyon sürecinde dört ayaktan çok daha fazla efor sarf etmiş olması. Haliyle bedenimiz eskisinden çok daha süratli ısınmış ve bu sebeple tüylerini dökmüş olabilir!
Gelelim son teorimize: Suda yaşayan maymun teorisi.
Uzmanlar içinde daha az kabul gören bu üçüncü görüş atalarımızın hem karada hem suda yaşadığını savunuyor. Buna nazaran yiyecek bulmak için sık sık denizin derinliklerine yüzmesi gerekiyordu. Kürk suyun altında yüzmelerini zorlaştırdığından jenerasyondan jenerasyona yavaş yavaş kürklerini kaybettiler.
Bu teorinin başkaları kadar tanınan olmamasının sebebi ise insanların cetlerinin suda 7 milyon yıl evvel yaşarken kürk dökülmesine dair birinci belirtilerin 1,2 milyon yıl evvel gözlemlenmiş olması.
Homo erectus’un kürkünü neden kaybettiği günümüzde bir gizem olsa da bu teoriler akla yatkın açıklamalar sunuyor üzere görünüyor.
Siz bu teorilerden en çok hangisini akla yatkın buldunuz? Yorumlarda buluşalım!
